Για μια κοινωνία χωρίς πατριαρχία | Πορεία 8 Μάρτη 2021
Όλ@ στους δρόμους 8 Μαρτίου
Kαμία μόνη, MAZI, με τη φωνή μας δυνατή!
Για μια κοινωνία χωρίς πατριαρχία, χωρίς σύνορα, χωρίς αιχμάλωτ@ & καταπιεσμέν@.
Η έμφυλη βία γιγαντώνεται με κάθε είδους κακοποιήσεις/παρενοχλήσεις. Η τοξική αρρενωπότητα οδηγεί σε παραβιαστικές συμπεριφορές, σεξουαλική βία, βιασμούς & γυναικοκτονίες, που προστίθενται στην καθημερινή βία που δεχόμαστε από το κράτος και τα αφεντικά. Η πανδημία χρησιμοποιείται ως άλλο ένα εργαλείο απομόνωσης, καταστολής και κάμψης των όποιων αντιστάσεων. Είναι πρωτοφανής και σχεδόν καθημερινή η βίαιη και απρόκλητη επίθεση συντεταγμένων αστυνομικών δυνάμεων με προσαγωγές και συλλήψεις σε προγραμματισμένες κινητοποιήσεις για τον απεργό πείνας Δ.Κ. που οδηγείται στο θάνατο ζητώντας να εφαρμοστεί ο νόμος τους…
Η φωνή μας πνίγεται. Η κουλτούρα του βιασμού αναπαράγεται από τον κυρίαρχο σεξιστικό, τρανσφοβικό, ομοφοβικό και ρατσιστικό λόγο του κράτους, των θεσμών, των συστημικών ΜΜΕ παραπληροφόρησης και της εκφασισμένης κοινωνίας.
Φράσεις του τύπου «καλά της κάνανε», “πήγαινε γυρεύοντας” κ.ά. συνοδευόμενες με επιθέσεις στο χαρακτήρα και την ηθική της βιασμένης/@ κατακλύζουν τα ΜΜΕ και τα social media, που προωθούν τον κοινωνικό αυτοματισμό και κανιβαλισμό.
Στοχοποιούνται και αποκλείονται άτομα και ολόκληρες κοινωνικές ομάδες, που θεωρούνται τα περιττ@ αυτού του κόσμου, και όσ@ αποκλίνουν από τις κυρίαρχες νόρμες των “φυσιολογικών” δίπολων. Με βάση τη φυλή, π.χ. Ρομά, την εθνικότητα, π.χ. μετανάστ(ρι)ες φυλακισμένες στα κέντρα κράτησης αλλοδαπών και στα στρατόπεδα απανθρωποποίησης, την ιδεολογία, π.χ. πολιτικ@ κρατούμεν@, τη χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών και υπηρεσιών ψυχικής υγείας, την αναπηρία, το διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, τις σεξεργάτριες, τ@ άνεργ@, άστεγ@, οροθετικ@ κ.ά. στιγματίζονται, περιθωριοποιούνται, διαπομπεύονται και οδηγούνται ακόμη και σε απόπειρες αυτοκτονίας, αρκετές από τις οποίες οδηγούν στο θάνατο, για τον οποίο κανείς, ποτέ, δεν έχει ευθύνη.
Συγκαλύπτονται και ξεπλένονται βιασμοί και παραβιαστικές σεξουαλικές και μη παρενοχλήσεις, με αποτέλεσμα η ευθύνη να μετατοπίζεται από το θύτη στο θύμα χρησιμοποιώντας τακτικές αποδόμησης και τρομοκράτησης των επιζησάντων θηλυκοτήτων και άλλων υποκειμένων, ακόμη και με την καταρράκωση τους μέσα στα δικαστήρια, όσ@ αντέχουν να φτάσουν ως εκεί, αναβιώνοντας το βιασμό τους, για να δουν, πολλές φορές, τους βιαστές τους να αθωώνονται, λόγω αμφιβολιών, με το νομικό οπλοστάσιο του ανδροκρατικού συστήματος.
Η κυρίαρχη σιωπηρή αποδοχή βιασμών, παντού, και στις δικές μας κοινότητες, κανονικοποιούν την έμφυλη βία. Η σεξουαλική κακοποίηση είναι κάτι που δεν προκαλεί καμία αίσθηση και δεν καταγγέλλεται συλλογικά. Σ΄ αυτή τη συγκυρία είναι πολύ σημαντικό ότι ξέσπασε και στη χώρα μας μετά από χρόνια καθυστέρηση το κίνημα me too, και από τις καταγγελίες όσων τόλμησαν και τολμούν να μιλήσουν δημόσια για τα τραύματα των βιασμών που υπέστησαν, από επώνυμα και με θέσεις εξουσίας βδελυρά τομάρια, η μπόχα και η σαπίλα που αναδύεται δεν έχει σταματημό.
Γι αυτό, βγαίνουμε στους δρόμους, στα Πανεπιστήμια, στα Σχολεία, στα Νοσοκομεία, στους χώρους δουλειάς, και στις γειτονιές, σήμερα και κάθε μέρα, για ένα μαχητικό, συμπεριληπτικό φεμινιστικό κίνημα, που πρέπει να χτίσει χώρους ασφαλείς, ορατότητας, ενδυνάμωσης και ελευθερίας έκφρασης για όλες/@.
Καμία αδελφή μας μόνη! Όλες/@ MAZI, με τη φωνή μας δυνατή!
Για μια κοινωνία χωρίς πατριαρχία, χωρίς σύνορα, χωρίς αιχμάλωτες/@ & καταπιεσμένες/@.
